Ex Terug Omwille van de Kinderen

Samen kinderen hebben is voor veel mensen een bewuste beslissing waar ze goed over nadachten. Je zag jouw leven samen met je partner. Je hield genoeg van elkaar om een lange toekomst en het samen opvoeden van jullie nageslacht te overwegen.

Toch liep het fout en kwam het tot een relatiebreuk.

Wellicht ervaar je heel veel druk uit je omgeving om het goed te maken omwille van de kinderen.

Dit artikel helpt jou beslissen hoe verder te gaan. En wat je kan doen om je ex terug te winnen.

Scheiden of blijven

Een belangrijke maar onvoldoende reden

Samen kinderen hebben is een goede reden om weigerachtig te staan tegenover een relatiebreuk. Het zorgt ervoor dat je alles op alles wil zetten om de relatie te redden. Maar het is op zich een onvoldoende reden om je ex terug te willen.

Gedurende de laatste 40 jaar is ons wereldbeeld en het beeld dat we hebben van relaties sterk aangepast. Voorheen werden vaak verstandshuwelijken gesloten. Of de vrouw was moeder en huisvrouw die financieel afhankelijk was van het mannelijk gezinshoofd. Ze kreeg weinig gedaan zonder de goedkeuring van de broodwinner.

In de afgelopen decennia veranderde heel wat. Nu dragen beide partners financieel bij, althans in de meeste gezinnen. Dit resulteert in verhoogde sociale mobiliteit alsook andere verwachtingen naar partners en ouders. Een relatie heeft nu minder te maken met financiele stabiliteit en het garanderen van erfgenamen (om het wat simplistisch uit te drukken). Maar moet passen binnen de Westerse focus op persoonlijke ontwikkeling en het nastreven van individueel geluk en vervulling.

Inwendige en uitwendige druk om het weer goed te maken

Natuurlijk gaat de teloorgang van een gevestigde, langdurige relatie gepaard met hevige emoties. Maar deze emoties lopen nog hoger op als er ‘onschuldige kinderen’ bij betrokken zijn.

Inwendige spanning

Of je al dan niet kinderen hebt is een keuze in onze Westerse wereld. Een belangrijke keuze waar de meeste koppels goed over nadenken. Je vertrouwde elkaar en de sterkte van de relatie genoeg om samen kinderen te nemen. Het is dan ook logisch dat je inwendig heel wat spanningen ervaart bij een relatiebreuk:

• Schuldgevoel: Je moet kiezen tussen jouw geluk en welbevinden en de stabiliteit en het comfort van je kinderen. Dit lijkt een verscheurende keuze. Je voelt je schuldig omdat je jouw welbevinden voorop zet. En omdat je hun leefwereld door elkaar schudt.
• Spijt: Het is jammer dat het fout liep tussen jullie. Misschien ervaar je spijt omdat je niet de juiste partner koos om ouder te zijn van jullie kinderen. Of omdat je niet meer je best deed, of eerder de knoop doorhakte.
• Schaamte: Het is ook mogelijk dat je dacht dat een relatiebreuk jou nooit zou overkomen. Je schaamt je omdat de relatie niet lukte. Het voelt alsof je faalde, of mislukte.

Stress van buitenaf

Daarnaast merk je dat omdat er kinderen bij betrokken zijn, de kring van betrokken partijen zoveel groter wordt. Het gaat niet louter over jou en je ex. Je krijgt ook te maken met de mening van de grootouders, ooms en tantes, leraren, en ouders van de vriendjes. Iedereen kijkt mee en heeft een oordeel klaar over wat jij moet doen voor het welzijn van de kinderen.

Los van de realiteit van jullie relatieproblemen zijn bepaalde familieleden misschien van mening dat je samen moet blijven omwille van de kinderen. Ook al maak je elkaar diep ongelukkig. Terwijl anderen ervoor pleiten om geen verwarrende herenigingspogingen te proberen. En nog anderen jouw recht op geluk onderstrepen.

Dit goedbedoeld advies vanuit de omgeving berust soms op hun ervaringen, maar vaker op hun opinie over hoe het hoort.

Van je familie hoorde je wellicht “Denk toch ook aan de kinderen”, net alsof je dat niet deed. Probeer daar geen aanstoot aan te nemen. Zij moeten door hun eigen proces van teleurstelling, aanvaarding en herformulering van verwachtingen. Vaak voelen familieleden zich machteloos en verdrietig. Wat het hen moeilijk maakt om op een goede manier te communiceren.

Het stigma verbonden met echtscheiding is sinds de jaren ’80 sterk verminderd, evenredig met de stijging in scheidingsaantallen. Toch circuleren nog een hoop vooroordelen. Namelijk dat kinderen door een echtscheiding onherroepelijk beschadigd worden, en dat ze nooit herstellen van het opgroeien in een ‘gebroken gezin’. Dit resulteert in bijkomende emotionele bagage om mee te sleuren.

Om deze extra emotionele geladenheid wat te minderen en een iets objectievere keuze over ‘scheiden of opnieuw proberen’ mogelijk te maken, halen we wat onderzoeksresultaten over echtscheiding boven.

Enkele feiten over scheiden of blijven

De kwaliteit van de partnerrelatie van de ouders heeft een invloed op de kinderen.

Dit weet je uit eigen ervaring. Je herinnert je waarschijnlijk nog wel toen je zelf kind was, in je vriendenkring of je buurt, die mensen die opgroeiden met gescheiden ouders. Of degenen met samenwonende ouders die elkaar haten. En het contrast met degenen met ouders met een gezonde relatie.

Enkel in het laatste scenario stonden de ouders samen sterk, een eenheid die een stabiele basis bezorgde voor de ontwikkeling van de kinderen.

In de andere gevallen waren duidelijk onverenigbare verschillen, waar elk zijn eigen ding deed of heel wat te zeggen had over het tegenkamp. Kinderen die een vechtscheiding doormaken of ruziënde ouders hebben zijn er slechter vanaf. Opgroeien tussen twee vuren laat zijn sporen na op hun beeld van relaties, de relatie met hun ouders, en hun zelfbeeld. Logischerwijze stelt het kind zich vragen over zijn/haar bestaansreden als diens ouders elkaar haten.

De doorwegende factor daarbij is de aanwezigheid van conflict.

Dit blijkt ook uit onderzoek. Zo werd meermaals aangetoond dat de effecten van een echtscheiding op de emotionele ontwikkeling van een kind minimaal zijn indien de scheiding sereen verloopt en beide ouders zich toespitsen op het welzijn van de kinderen. Blootstelling aan frequent conflict (in bij elkaar wonende ouders of bij een vechtscheiding) daarentegen bleek nefast voor de emotionele ontwikkeling van de kinderen.

Dit laatste is dan ook een belangrijk punt om te onthouden als je overweegt om samen te blijven voor de kinderen, maar eigenlijk elkaar niet kan luchten. De frequente aanwezigheid van conflict kan minstens evenveel of zelfs meer schade aanrichten in de leefwereld van het kind. Zelfs als de spanningen onderhuids zijn, als één of beide partijen doodongelukkig zijn dan voelt een kind dit aan. En gaat zich vragen stellen. En misschien zelfs zichzelf de schuld geven.

De realiteit van vele hedendaagse westerse gezinnen is daarnaast erg complex geworden. Er bestaat veel onderzoek over nieuwe gezinsvormen met plusouders, pluskinderen, half zussen en broers. Kinderen die opgroeien in twee of meerdere huizen.

Onderzoek naar wat wel of niet werkt, wijst op de enorme flexibiliteit en veerkracht van kinderen. Succesfactoren daarbij zijn als je de periode van onzekerheid en instabiliteit zo kort mogelijk kan houden, je helder communiceert op niveau van het kind, en hen niet overlaadt met volwassen verantwoordelijkheden (zoals jouw emoties en welbevinden).

Los van de complexiteit van de gezinsvorm bleken die gezinnen die erin slaagden om stabiliteit, veiligheid (structuur, routine, regels), en een gevoel van samenhorigheid, eenheid, of teamspirit te installeren, steevast de beste voedingsbodem voor de ontwikkeling van de kinderen bieden.

Welzijn van de kinderen komt eerst

Ook al begonnen we dit artikel met de stelling dat de kinderen onvoldoende reden vormen om samen te blijven, we willen daarbij het belang van het welzijn van de kinderen niet ondergraven.

Ook al heb je problemen als partners, als ouders blijf je aan elkaar gebonden. Het is jullie plicht om het welbevinden van de kinderen zoveel mogelijk te vrijwaren van schade.

Hier bedoelen we niet mee dat kinderen gespaard dienen te worden van enige tegenslag. Dat kan je immers niet garanderen. Tegenslag en verlies maken jammer genoeg deel uit van het leven.

Hou de kinderen vooral buiten schot van de problemen die jullie hebben in jullie relatie. En probeer de pijn en onzekerheid zo kort mogelijk te houden. Vermijd hen tussen twee ouders te trekken of voor een onmogelijke keuze te zetten. Zij mogen niet gedwongen worden om kanten te kiezen en kunnen nog minder jullie problemen oplossen. Het is ook niet hun verantwoordelijkheid om jou of je ex beter te laten voelen. Zij kunnen de emotionele plaats van een partner niet innemen.

Maken jullie nog een kans?

We hebben een aantal vragen die je zelf kan beantwoorden om te kunnen inschatten of jullie relatie nog een kans maakt:

Hou je nog van jouw partner? Houdt hij/ zij nog van jou?

Jullie zijn al een lange tijd samen en kennen elkaar goed. Hoe denk je dat het zit met de oprechte gevoelens van liefde naar elkaar toe? En daarmee bedoelen we niet dat je je ex waardeert en respecteert omdat die een goede ouder of de broodwinner is.

Maar eerder, is jouw ex jouw steun en toeverlaat, je beste maatje, diegene bij wie je steeds terecht kan met alles, die je het allerbeste kent en desondanks van je houdt met hart en ziel?

Waarom is de relatie ten einde gekomen?

Waren stress of stresserende omstandigheden de grote boosdoeners in jullie relatie? Hedendaagse gezinnen hebben heel wat rollen gelijktijdig te combineren. Vaak zetten partners andere coping vaardigheden in om om te gaan met te veel druk. Bijvoorbeeld zij praat er graag over met haar vriendinnen of zus, terwijl hij liever fanatiek gaat sporten. Beter leren omgaan met stress als gezin kan hier verbetering brengen.

Als omstandigheden, een overhaaste beslissing, een klein misverstand of stomme fout jullie uit elkaar dreef, dan kan je dit waarschijnlijk vrij makkelijk rechtzetten. Je hebt immers een gedeelde geschiedenis en een voorheen sterke band waar je op kan terugvallen.

Groeiden jullie uit elkaar, delen jullie niet dezelfde waarden, normen en ideeën over het leven, de liefde en opvoeding, dan moet je kijken of een compromis en hereniging mogelijk is. Iets waar je beiden vrede in kan vinden en waar niemand het gevoel krijgt dat hij zichzelf fundamenteel tekort doet.

Is er een ander in het spel? Dan is dit een teken dat er iets mis zat of ontbrak in de relatie. Los van het verdriet, de pijn en de vertrouwensbreuk moet je zicht krijgen op hoe dit kon gebeuren. Denk ook na over of dit nog herstelbaar is en of jullie samen nog een toekomst hebben.

Kwam je er pas nu achter dat jullie eigenlijk heel slecht bij elkaar passen? Immers, nu brengen jullie meer tijd samen door. Je hebt reële gedeelde verantwoordelijkheden (de zorg voor en opvoeding van jullie kinderen) waarvoor je 100% op de ander moet kunnen rekenen. En dat zet druk op de relatie. Het vergroot de kleine en grote verschillen tussen jullie.

Wees vooral eerlijk met jezelf. Probeer de dingen te zien zoals ze zijn en niet zoals jij zou willen dat ze zijn.

Zijn de problemen in de relatie oplosbaar?

Als je vanop afstand kijkt naar jullie relatieproblemen, zijn die dan oplosbaar?

Denk je dat het mogelijk is om tot een compromis te komen?

Wat ben jij bereid om te doen? En hoe denk je dat je ex er tegenaan kijkt?

We willen ook onderstrepen dat je je ex niet terugkrijgt of terug moet nemen als er

• geen vertrouwen is,
• geweld of misbruik in de relatie is,
• jouw ex een slechte invloed op je heeft of het slechtste in jou naar boven haalt,
• je ex de kinderen gebruikt om jou te kwetsen,
• jullie al een lange tijd in een negatieve spiraal vastzitten waarbij loze beloftes voor verandering gemaakt worden,
• je ex verliefd is op een ander,
• je ex meer van zichzelf houdt,
• meerdere mensen uit je omgeving je waarschuwen voor de relatie of je ex.

Heeft de relatie een realistische slaagkans?

Probeer dus realistisch in te schatten of jij verder kan met je ex. En wat de beste optie is voor de kinderen.

De meeste koppels met kinderen overwegen heus wel de gevolgen van een scheiding op het welzijn van hun kinderen. Dus als één van beiden toch voor het stopzetten van de relatie kiest is dit teken dat er ernstige dingen mis zijn met de relatie.

Je moet deze evaluatie maken met de lange termijn in gedachten. Niet, hoe kan ik het nu snel goedmaken? Maar wel, hoe zie ik dat over 5-10-15 jaar? En welk effect heeft dit op de kinderen? Maar ook, welk voorbeeld van relaties en opvoeding geef ik mee aan de kinderen als ik hiervoor kies? Kinderen passen zich aan zolang de instabiliteit kortdurend is en je hen van een veilige, liefdevolle omgeving blijft voorzien.

Begin daarnaast enkel aan een ex-terug-plan van zodra je je slaagkans vrij hoog inschat. Wanneer kinderen in het spel zijn wil je uiterst voorzichtig zijn wat betreft het terugwinnen van je ex. Het is immers al moeilijk genoeg om te gaan met ouders die uit elkaar gaan. Ouders die terug samen proberen en daarin falen leidt tot een dubbele ontgoocheling, vertrouwensverlies, en instabiliteit in de opvoedingssituatie.

Hoe gingen jullie uit elkaar, hoe giftig?

Als jullie relatiebreuk vol conflicten, ruzies en grove confrontaties zat, als er veel dingen gezegd en gedaan werden die heel giftig waren, dan is het mogelijk dat de aangebrachte schade niet hersteld kan worden.

Gebeurde de relatiebreuk vrij sereen en kan je nog steeds praten met je ex, dan heb je een grotere kans dat je een deel van de relatie kan herstellen.

Wat is er veranderd sinds jullie uit elkaar gingen?

Als alles nog gelijk is als voorheen, dan krijg je gewoon een herhaling van hetzelfde. Het is met andere woorden uiterst belangrijk dat de reden van de relatie breuk, of de redenen, gekend zijn en oplosbaar zijn. Liefst heb je al stappen ondernomen om die problemen op te lossen.

De bereidheid om samen aan de problemen te werken moet aanwezig zijn.

Natuurlijk valt dit moeilijk in te schatten onmiddellijk na de relatiebreuk. En zal je dus ook best een maand een emotionele uitblusperiode inlassen. Dit wil zeggen dat jullie enkel voor praktische zaken omtrent de kinderen minimaal contact met elkaar hebben. Voor alle andere dingen bewaar je de nodige emotionele, mentale en fysieke afstand zodat beide partijen hun gedachten en gevoelens op een rijtje kunnen zetten.

Maakt je ex deel uit van je toekomstdromen?

Als je heel eerlijk bent met jezelf over jouw toekomstplannen, maakt jouw ex daar dan deel van uit? Of vind je het net heel moeilijk om je een gelukkige toekomst samen in te beelden? Voel je eerder dat je verder en verder van elkaar weg drijft?

Hoe kijken vrienden en familie aan tegen de heropstart van de relatie?

Zoals we voordien al zeiden zal een tweede kans vragen des te meer emotioneel beladen zijn. Iedereen kijkt mee en heeft een oordeel klaar. Wat je daar vooral uit moet onthouden is dat je zeker van je stuk moet zijn dat dit de beste keuze is, dat jouw partner de moeite waard is en dat jullie relatie zo goed is dat ze het redden waard is.

De mening van vrienden en familie over de levensvatbaarheid van een tweede poging kan je daarbij nuttige informatie leveren, maar uiteindelijk ben jij degene die best kan inschatten of dit het proberen waard is.

Tot slot

Je mist je ex en wat je samen had en wil dit graag terug. Ook voor het welbevinden van de kinderen lijkt dit een goede oplossing.

Maar net omdat er kinderen bij betrokken zijn raden wij vooral voorzichtigheid aan, en om echt heel diep na te denken over wat ‘samen verder’ voor jullie alsook voor de kinderen zou betekenen. Op korte termijn maar vooral naar toekomst toe.

Met name, welk type van thuis situatie en welk voorbeeld van een liefdesrelatie zal jij je kinderen kunnen bieden als je je ex terugwint? Zorgt het terugwinnen van je ex voor meer stabiliteit, veiligheid, en saamhorigheid en dus verbeterde opvoedingssituatie? Of net niet?

Kon je oprecht positief antwoorden op de vragen of jullie nog een kans maken? Dan kan je het in alle voorzichtigheid nogmaals proberen.

Als er geen hoop op relatieherstel is, dan lijkt dat het einde van de wereld te zijn. Maar dat is het niet.

Het is het einde van een belangrijk hoofdstuk in jouw levensboek. En je moet tijd nemen om te kijken wat je nodig hebt om te beginnen schrijven op een nieuwe pagina.

Ook al doet het pijn, deze pijn is tijdelijk. Lees onze artikelen met tips om liefdesverdriet te verminderen.